مجموعه آثار انیمیشنی «آهنگ‌های شاد» (مِری مِلودیز) در حقیقت در برگیرندۀ یک سری انیمیشنهای کوتاه است که سرآغاز تولید آنها به سال 1931 میلادی باز می‌گردد. در این مجموعه هر اثر دارای خط داستانی و محتوای مستقل است و از شخصیتهای کارتونی گوناگون بهره می‌برد. برخی از شخصیتهای شاخص و سرآمد دنیای انیمیشن از جمله «باگز بانی»، «دافی»، «توئیتی»، «سیلوستر» و «میگ‌میگ» در مجموعه آثار «آهنگ‌های شاد» سابقۀ حضور دارند.

مجموعۀ «آهنگ‌های شاد» از بسیاری جهات به سری آثار «نغمه‌های احمقانه» (لونی تونز) شباهت دارد؛ البته قدمت، شهرت و تداومِ پخش مجموعۀ «نغمه‌های احمقانه» بیش از سری آثار «آهنگ‌های شاد» است. بسیاری از شخصیتهایِ کارتونیِ شاخص در هر دو مجموعه مشترکاً حضور دارند؛ علاوه بر این، درونمایۀ تمامی آثار، شوخیها و ماجراهای کوتاهِ کمدی و خنده‌دار است.

تاریخچۀ مختصر این کارتونها از این قرار است: در ابتدای عصر طلایی انیمیشن آمریکا (1930 تا 1969 میلادی)، کمپانی «برادران وارنر» قطعات موسیقی ساخته شده توسط آهنگسازان خود را به همراه انیمیشنهای کوتاه سیاه و سفید به مخاطبین ارایه می‌کرد. پس از مدت کوتاهی، این انیمیشنها به محبوبیت زیادی دست یافتند و به دنبال آن شخصیتهای جدیدی نظیر «باگز بانی»، «دافی داک»، «توئیتی»، «سیلوستر» و دیگر شخصیتهای مشهور این سری خلق شدند. شخصیتهای سری کارتونهای «نغمه‌های احمقانه» و «آهنگ‌های شاد» همگی ویژگیهای طنز و کمدی داشتند و در هر قسمت با انجام اعمال و واکنشهای بامزه و گاه احمقانه، بینندگان را به خنده وا می‌داشتند. از ویژگیهای اصلی این سری از کارتونها این بود که موسیقی اثر، هماهنگی خاصی با روند داستان و اعمال و حرکات مضحک، شادی‌آفرین و نابِخردانۀ شخصیتهای کارتونی داشت. با این تفاسیر، انتخاب عناوینی نظیر «نغمه‌های احمقانه» و «آهنگ‌های شاد» برای این کارتونها، توجیه منطقی می‌یابد.

شایان ذکر است که سه قسمت از انیمیشنهای کوتاه «آهنگ‌های شاد» موفق به کسب جایزۀ اسکار در بخش بهترین انیمیشن کوتاه شده‌اند. این آثار عبارتند از: «کیک توئیتی» (Tweetie Pie)، «گونزالز تیزپا» (Speedy Gonzales) و «پرندگان ناشناس» (Birds Anonymous).